Nadenkertje

Wie is die Jezus eigenlijk?

Hij zag er niet bijzonder uit. Hij zou vandaag hier rond kunnen wandelen en je zou het niet eens in de gaten hebben. In feite had hij een gezicht waarvoor je weg zou lopen, omdat hij ‘anders’ was dan je zou verwachten. Maar hij was de zachtaardigste man die je je maar kan voorstellen. Hij kon lasteraars tot zwijgen brengen zonder zelfs maar zijn stem te verheffen. Hij walste nooit over anderen heen, vestigde nooit de aandacht op zichzelf en hij deed nooit alsof. Hij was echt, tot het diepste van Zijn binnenste. En in het diepste van Zijn binnenste was liefde.

We wisten niet eens wat liefde inhield, totdat we het in Hem zagen. Dat gold voor iedereen, zelfs voor degenen die Hem haatten. Nog steeds gaf Hij om hen, in de hoop dat ze een uitweg zouden vinden voor hun (door hen zelf) verwonde ziel, door te ontdekken Wie er zich onder hen bevond. In die liefde was Hij volkomen eerlijk. Zelfs wanneer Zijn daden of woorden de meest duistere motieven van de mensen blootlegden, voelden de mensen zich niet te schande gemaakt. Ze voelden zich veilig, echt veilig bij Hem. In Zijn woorden zat geen zweem van veroordeling, alleen maar een uitnodiging om tot God te komen. Er is niemand geweest die je eerder je diepste geheimen zou willen toevertrouwen. Als je aan iemand zou moeten denken die jou op de slechtste momenten van je leven zou mogen zien, dan zou je Hem kiezen.
Hij verspilde Zijn tijd niet met anderen bespotten, en Hij was ook niet onder de indruk van hun religieus gedrag. “Als Hij ze iets wilde zeggen, dan deed Hij dat en ging weer verder en je was je ervan bewust dat je Hij meer van je hield dan iemand ooit had gedaan.”

Het was geen ‘aai poes’ sentimentaliteit. Hij had iemand echt lief. Het maakte niet uit of je een Farizeeer was of een hoer, een discipel of een blinde bedelaar, een Jood of een Samaritaan of een heiden. Zijn liefde strekte zich uit naar ieder persoon. En de meeste mensen naar wie Hij die liefde uitstrekte hielden ook van Hem als ze Hem tegenkwamen. Hoewel weinigen Hem volgden, proefden degenen die misschien slechts enkele momenten in Zijn nabijheid waren een frisheid en kracht in Hem die ze jaren later nog niet vergeten waren. Op de een of andere manier wist Hjj alles over hen en hield toch nog van hen, met heel Zijn hart.

En toen Hij daar aan dat smerige kruis hing, stroomde die liefde nog steeds naar de mensen – zowel naar de spotter als naar de teleurgestelde vriend. Toen Hij de duistere ruimte van de dood naderde, uitgeput door de martelingen, en toen Hij zich verlaten van zijn Vader voelde, ging Hij door met de beker te drinken die vol zat met ons egoïsme en onze schaamte. Er was geen mooier moment dan dit in de hele geschiedenis van de mensheid. Zijn zielsangst werd het kanaal waardoor Hij Zijn leven met ons kon delen. Hij was niet gek. Hij was Gods Zoon, die Zichzelf gaf, tot z’n laatste ademtocht, zodat er een onbeperkte en vrije toegang voor ons is tot Zijn Vader.

Is het niet beter om minder tijd te verspillen aan het belachelijk maken van religie en gaan ontdekken hoe graag Jezus je vriend wil zijn, zonder bijbedoelingen. Hij zal om je geven en als je Hem de gelegenheid geeft zal Hij échter voor je worden dan je beste vriend en zal je Hem meer koesteren dan wie of wat dan ook. Hij zal je een doel geven en volheid van leven waardoor je door elke stress en pijn heen gedragen zult worden en dit zal je van binnenuit veranderen, zodat je echte vrijheid en vreugde zult ervaren.

Uit: Jake,  Kerk??!   Maar hoe..

Meer ontdekken?  Lees eens in de boeken Matheus, Marcus, Lucas of Johannes, in iedere bijbel te vinden.